
Jumaat, 26 Disember 2008
Sang Gila Manjaan Keluarga
Kala sunyi melihatkan dirinya aku rebah. Kala malu munculkan zuriatnya aku hampa. Entah apa yang belum pasti dalam hidup aku kini. Aku masih binggung dengan leretan kehidupanku. Rebah dan hampa kian berlabuh dilautan yang berpaksi sambil bulatan masih berputar tanpa henti. Mungkin ini diri aku? Mungkin ini istilah aku? Mungkin ini sajian aku? Maksud berbe
za tetap berbeza. Perlukah aku menerjah awan biru untuk aku menjulang impian palsu? Berdiri ke atas atau membongkok ke bawah, bagi aku sama tetap sama. Itulah hikayat seorang gundawan hati yang mati membisu tanpa kata. Buta aku kerana ego, bisu aku kerana bodoh, kejang aku kerana sombong. Sifat lemah yang menghurung jiwa bertambah gila dan gelap gelita membawa aku terjunam ke dalam lembah berbisa. Duri terpacak di dasar hanya menunggu menjalar menusuk dia yang tamak haloba. Bunuh saja hati itu. Atau bunuh saja paru itu. Atau mungkin bunuh saja jantung itu. Tapi akal tetap ketawa. Walaupun mulut menangis hiba. Walaupun mata menghidu dosa. Walaupun hidung melihat angkara si jahanam mengumpul celaka tapi akal masih ketawa. Sumbatkan saja bagi penuh. Biar meletup jiwa sang gila. Tamakkan harta, perut juga yang perlu menanggung bebannya. Bengang,bengang,bengang atau bengong. Bengong saja istilah yang sesuai berlayar bersama. Ludah ke langit, biar basah dimuka. Aku? Aku hanya dapat tersengeh jenaka.

Langgan:
Catat Ulasan (Atom)
Tiada ulasan:
Catat Ulasan